Κάθε μέρα, κάποιες γυναίκες ζουν με τον κίνδυνο σωματικής επίθεσης. Πολλές γυναίκες μπορεί να μη το γνωρίζουν, αλλά είναι θέμα κατάστασης, περίστασης, συνθηκών και κάποιας ευάλωτης στιγμής, άρα και ποσοστών στατιστικής. Δυστυχώς, τέτοια περιστατικά δεν είναι ανάμεσα στους κινδύνους που μεγαλοποιούνται δυσανάλογα σε τακτική βάση από τα ΜΜΕ. Υπάρχουν πολλά άλλα, ακόμα και εγκλήματα που κυριολεκτικά είναι συγκλονιστικά και χάνονται ζωές. Όσοι απίθανο και να ακούγεται, οι επιθέσεις σε γυναίκες είναι συνηθισμένες στην Ελλάδα. Και μάλιστα, κυρίως σε ενδοοικογενειακό περιβάλλον. Συχνά, κανείς δεν γνωρίζει τι λαμβάνει μέρος πίσω από κλειστές πόρτες, ειδικά όταν όλα είναι φαινομενικά «μέλι-γάλα». Το πρόβλημα είναι στην πραγματικότητα εντονότατο σε σημείο που ο Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. πραγματοποίησε έρευνα σε 42.000 γυναίκες και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το 31% των γυναικών έχουν υποστεί μία ή περισσότερες πράξεις σωματικής βίας από την ηλικία των 15 ετών. Και αυτά είναι τα δηλωμένα περιστατικά.
Αυτοάμυνα για γυναίκες είναι παλιά ιστορία
Υπάρχει όμως και μια μακρά παράδοση των γυναικών να μαθαίνουν πώς να αντιστέκονται στην επίθεση. Οι πρώτες που έλαβαν δράση σε ευρεία κλίμακα ήταν οι γυναίκες στην Εδουαρδιανή Βρετανία, οι σουφραζέτες οι οποίες εκπαιδεύτηκαν στο Ιαπωνικό Ζίου-Ζίτσου. Αυτό το έκαναν τότε για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους από τους συχνούς ξυλοδαρμούς της αστυνομίας κατά τη διάρκεια συγκεντρώσεων και διαμαρτυριών που έκαναν για να κερδίσουν το δικαίωμα της ψήφου. Πρέπει να σημειωθεί ότι την «τέχνη» την μάθαιναν αλλά, στη πραγματικότητα, πουθενά δεν υπάρχουν στοιχεία πετυχημένης χρήσης όσων διδάσκονταν εναντίων μιας οργανωμένης δύναμης αστυνομίας. Εικάζουμε ότι οι λόγοι ήταν κυρίως ότι οι αστυνομικοί ήταν άνδρες συνηθισμένοι στη βία λόγο παραβατικότητας της εποχής, χρησιμοποιούσαν κλομπ και ενεργούσαν ομαδικά. Συγκριτικά, οι γυναίκες ήταν άπειρες στον βαθμό της βίας που ασκούσαν οι αστυνομικοί, άοπλες και σχετικά ανοργάνωτος όχλος.
Το 1903 η Emmeline Pankhurst και άλλες γυναίκες ήταν πια απογοητευμένες από την έλλειψη προόδου για τις γυναίκες και τα δικαιώματα των γυναικών. Κάτω από το έμβλημα «Ψήφοι για Γυναίκες», αποφάσισαν ότι απαιτείται πιο άμεση δράση και ίδρυσαν την Κοινωνική και Πολιτική Ένωση Γυναικών (WSPU – Women’s Social and Political Union) με το σύνθημα «Πράξεις όχι λόγια». Στις 6 Φεβρουαρίου 1918, 8,4 εκατομμύρια γυναίκες στη Βρετανία ηλικίας άνω των 30 ετών έλαβαν τελικά το δικαίωμα ψήφου στο πλαίσιο του Νόμου για την Αντιπροσώπευση του Λαού.
Τα πράγματα άλλαξαν και πάλι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου οι γυναίκες ανάλαβαν ανδρικές εργασίες αντικαθιστώντας το δυναμικό που πήγε να πολεμήσει. Ο αυξανόμενος αριθμός φυσικών επιθέσεων εναντίον γυναικών που εκτελούσαν νέους ρόλους στον εργασιακό τομέα αυξήθηκε. Αυτό έλαβε χώρα μάλλον λόγο της αναχρονιστικής νοοτροπίας των ανδρών της εποχής, που παρέμειναν εκτός πολέμου, αλλά ταυτόχρονα πίστευαν ότι η θέση της γυναίκας ήταν στο σπίτι. Δεν σκέφτηκαν ούτε μια στιγμή ότι η Βρετανική πολεμική βιομηχανία παραγωγής όπλων, οχημάτων κ.α. λειτουργούσε άψογα στα χέρια τους. Τότε εμφανίστηκε το πρώτο από πολλά εγχειρίδια αυτοάμυνας που έχουν ακολουθήσει έκτοτε, το διάσημο βιβλίο του W.E. Fairbairn «Κάτω Τα Χέρια!: Αυτοάμυνα για γυναίκες» (“Hands Off!: Self-Defence for Women”).
Αυτοάμυνα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και viral video
Η «αυτοάμυνα» μεταφέρθηκε πρόσφατα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάθε είδους, όπου όλοι μάχονται για ένα μερίδιο της «αγοράς». Κάποια βίντεο σε ιστότοπους όπως το Facebook έχουν γίνει viral. Ένα βίντεο «11 συμβουλές αυτοάμυνας που θα σας κάνουν να νιώσετε πιο ασφαλείς μόνες σας», έχει περισσότερες από 64 εκατομμύρια επισκέψεις μέχρι στιγμής. Αλλά, ενώ τέτοιες προσπάθειες συχνά γίνονται με αξιέπαινες προθέσεις, μπορούν να θέσουν με έμπειρους στη βία ανθρώπους, γυναίκες (και άνδρες) σε θανάσιμο κίνδυνο.
Οι λόγοι είναι και πολλοί και λογικοί και πάνω απ’ όλα αληθινοί.
Ότι και να δείχνουν, τα βίντεο δεν μπορούν να περάσουν τις απίστευτες δυσκολίες μιας αποφασισμένης επίθεσης. Τείνουν να δείχνουν κάπως «στείρες» και τυποποιημένες επιθέσεις και άμυνες σε μορφή επίδειξης. Τέτοια με λίγη πραγματική αντίσταση από αγριεμένο αντίπαλο καταρρέουν.
Ο εκάστοτε εκπαιδευτής και «επιτιθέμενος» που συνήθως προέρχεται από πολεμικές τέχνες ή μαχητική άθληση, πραγματοποιεί τις επιθέσεις κάπως στημένα. Μπορεί ταυτόχρονα να προσθέτει και μερικές συμβουλές. Ανάμεσα σε αυτές, πιθανά να ενθαρρύνει τις γυναίκες να έχουν επίγνωση του περιβάλλοντός τους. Ταυτόχρονα, πριν τους επιτεθούν, όποτε είναι δυνατόν, να χρησιμοποιούν τη φωνή τους επιτακτικά ή να κραυγάζουν καθώς και να τρέχουν με ζιγκ-ζαγκ φωνάζοντας «φωτιά!». Όλα σχετικά καλά μέχρι εδώ, είναι θέμα κοινής λογικής να αποδράσει κανείς από επικίνδυνη κατάσταση ουρλιάζοντας για να βρει βοήθεια.
Τα πράγματα «χαλάνε» όταν αρχίσουμε να παρατηρούμε τα υπόλοιπα που διδάσκουν για την περίπτωση που βρίσκονται οι άνθρωποι σε κατάσταση αμύνης. Την λεγόμενη αυτοάμυνα.
Σε τέτοιες επιδείξεις, οι τεχνικές αυτοάμυνας εκτελούνται πάντα σωστά και χωρίς να συναντήσει η αμυνόμενη κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Το «θύμα» -συνήθως μια αθλητική νεαρή γυναίκα– αποκρούει γροθιές και κλοτσιές, ξεφεύγει από αγκαλιές, αρπαγή από τα μαλλιά και τους καρπούς και πνιγμούς από μπροστά και από πίσω. Ταυτόχρονα, δέρνει τον επιτιθέμενο με γροθιές, κλοτσιές, λαβές και ανατροπές και όλα, διά θαύματος, λήγουν αίσια με αυτήν να επικρατεί.
Αν βλέπετε τέτοια, είναι πιθανότατα ασκούμενη στο όποιο σύστημα «πολεμικής τέχνης» ή μαχητικής άθλησης που προωθείται. Κάποιο είδος που ταυτόχρονα είναι και τέχνη και αυτοάμυνα και άθλημα και πνευματισμός και… ότι άλλο σκαρφιστεί ο καθένας να πουλήσει. Επίσης στα viral βίντεο, η κοπελιά κάνει τις κινήσεις να φαίνονται απλές και αποτελεσματικές, που ταυτόχρονα εφαρμόζονται πανεύκολα, ανεξάρτητα από το μέγεθος και τη δύναμη του επιτιθέμενου.
Μεγάλο πράγμα η χορογραφία και οι πολλές λήψεις…
Viral video αυτοάμυνας όπως αυτά, μπορεί να οδηγούν εύπιστους ανίδεους και ανθρώπους να νομίζουν ότι είναι δυνατό να μάθεις αυτοάμυνα από το διαδίκτυο. Ή ότι οι επιθέσεις θα εμφανιστούν όπως τις απεικονίζει το εκάστοτε βίντεο. Οι ενδιαφερόμενοι θεατές μπορεί επίσης να αισθάνονται πιο σίγουροι ότι μπορούν να αντιγράψουν και να εφαρμόσουν όσα βλέπουν μετά την παρακολούθηση τέτοιων βίντεο αυτοάμυνας. Αυτό μπορεί επίσης εύκολα να τους κάνει να πιστεύουν, ότι μπορούν να μετατοπίσουν την «επιτυχημένη» αντίδρασή τους στην όποια επίθεση, από την σαφώς ασφαλέστερη λογική της «φυγής», στη ριψοκίνδυνη και αβέβαιη εξέλιξη της «μάχης». Με τέτοιες ουτοπίες, εύκολα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι εάν πρέπει να υπερασπιστεί τον εαυτό του, η πράξη της αυτοάμυνας είναι εύκολη και ανώδυνη υπόθεση, χωρίς ιδιαίτερους κινδύνους τραυματισμού ή και χειρότερα.
Τι πουλιέται σαν αυτοάμυνα στους αφελής στα viral video
Κανένας δεν θέλει να ζορίζεται ή να έχει πιθανότητα να τραυματιστεί αν μπορεί να το αποφύγει. Όμως, αν η «μαθητευόμενη» θεατής δεν είναι διατεθειμένη ούτε να επενδύσει κάποιον χρόνο και εκπαίδευση, η παρακολούθηση τέτοιων viral βίντεο αυτοάμυνας είναι ότι χειρότερο.
Πολλοί είναι οι άνθρωποι που θα πέσουν θύμα στην πεπατημένη, να γραφτούν σε κάποιον Αθλητικό Σύλλογο Πολεμικών Τεχνών πιστεύοντας ότι είναι η σωστή λύση.
Δεν είναι.
Διαβάστε προσεκτικά τον επίσημο χαρακτηρισμό που τους δίνεται.
Ακόμη, σε τέτοια «στείρα» μαθήματα αυτοάμυνας, οι επιδείξεις όπως και οι «επιθέσεις», τείνουν να γίνονται μεταξύ συνεργαζόμενων ασκούμενων όπως συμβαίνει σαφώς στα βίντεο αυτοάμυνας αυτού του τύπου στο YouTube.
Φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο «επιτιθέμενος» πραγματοποιεί μια και μόνο επίθεση, όπου για άγνωστο λόγο μετά την όποια τεχνική επίθεσης σταματά γινόμενος άμεσα παθητικός. Είναι σε αυτό το διάστημα που η «αμυνόμενη» εκτελεί τις τεχνικές της. Ο επιτιθέμενος στέκεται ακίνητος σαν κολόνα πάγου καθώς τον «ξυλοφορτώνει». Ή καμιά φορά, προσποιείται πόνο, παρόλο που δεν τον άγγιξε η καλλονή, πέφτοντας στο έδαφος δια μαγείας.
Οι λαβές και ανατροπές (ρίψεις) κατά εδάφους και οι τεχνικές μάχης εδάφους που αρέσκονται να δείχνουν κάποιοι από αυτούς τους εκπαιδευτές αυτοάμυνας, φαίνονται εντυπωσιακές, εύκολες και εφαρμόσιμες.
Πως να μη φαίνονται έτσι σε ανθρώπους που θέλουν να αποκτήσουν την δύναμη να επιβληθούν σε κάποιον μεγαλόσωμο επιτιθέμενο;
Αλλά είναι;
Πολύ καλύτερη λύση είναι μια γυναίκα (ή και άνδρας) να πραγματοποιήσει ενδελεχή έρευνα για να βρει κάτι που θα περιορίσει τις πιθανότητες τέτοιας συμπλοκής. Ερευνώντας στο διαδίκτυο κυρίως με την λέξη «αυτοπροστασία» και μετά «αυτοάμυνα» και όχι «πολεμικές τέχνες» φέρνει πιο σχετικές λύσεις στο προσκήνιο. Η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν ελάχιστοι που διδάσκουν αυτοπροστασία και αυτοάμυνα όπως πρέπει και, με το πνεύμα της ασφάλειας και όχι της συμπλοκής. Χρειάζεται άλλη τακτική προσέγγισης. Τέτοιοι άνθρωποι δίνουν έμφαση στην πρόληψη και όταν διδάσκουν, οι τεχνικές αυτοάμυνας δεν έχουν καμία σχέση με όσα διδάσκονται σε αθλητικούς συλλόγους. Η έρευνα για ανθρώπους που μπορούν πραγματικά να βοηθήσουν, πρέπει να πραγματοποιηθεί με σοβαρή επιμέλεια και έμφαση στην ασφάλεια και όχι την συμπλοκή.
Τι συμβαίνει στην πραγματική αυτοάμυνα που δεν δείχνουν σε viral video;
Το τι συμβαίνει σε πραγματικές και άγριες καταστάσεις, σοκάρουν σε σημείο τρόμου πολλές φορές. Οι όποιες τεχνικές είναι δύσκολο να εφαρμοστούν υπό πραγματική πίεση και αντίσταση, κυρίως λόγο αστάθμητων παραγόντων.
Αυτές δεν φαίνονται σε viral βίντεο.
Ανάμεσα σε αυτούς τους αστάθμητους παράγοντες είναι ότι οι επιτιθέμενοι συχνά συμπεριφέρονται με απρόβλεπτους τρόπους. Ένας είναι η ξαφνικότητα μιας επίθεσης ακόμη και αν την περιμένει ένας άνθρωπος, άλλος είναι η αποφασιστικότητα του επιτιθέμενου και άλλος ακόμη είναι η αγριότητα με την οποία θα διεξαχθεί η επίθεση. Ο δράστης δεν τραβάει τις γροθιές του, ούτε τις εκτελεί αργά ή νωχελικά. Προσέξτε…, τις γροθιές… (πληθυντικός), γιατί θα είναι πολλές, δυνατές και αλύπητες.
Οι πισώπλατες επιθέσεις είναι πολύ δύσκολες να αντιμετωπιστούν στη πραγματικότητα, διότι όλα τα «όπλα» ενός ανθρώπου (χέρια-πόδια) δεν λειτουργούν καλά προς τα πίσω. Ειδικά όταν βρίσκεται κανείς στον αέρα με τα χέρια στριμωγμένα στα πλευρά μέσα σε ασφυκτικό εναγκαλισμό. Η αγκαλιά αυτή συχνά τελειώνει με βαριά πτώση στο έδαφος και το σώμα του άλλου από πάνω, όπου ο τραυματισμός στο πρόσωπο, τον ώμο και το σωματικό σοκ είναι αρκετά βαρύ και συχνό, ειδικά αν ο επιτιθέμενος ζυγίζει πολύ περισσότερο.
Η αρπαγή από τα μαλλιά δεν είναι απλά αρπαγή, αλλά και απότομο και δυνατό τράβηγμα που ακολουθείται από γροθιές στο πρόσωπο.
Οι αρπαγές στους καρπούς συνοδεύονται με απότομο και οδυνηρότατο στρίψιμο.
Οι πνιγμοί από μπροστά ή πίσω, πέρα από το ότι είναι το λιγότερο επώδυνοι είναι και εν δυνάμει θανατηφόροι. Όσοι πραγματοποιούνται από πίσω, δύσκολοι να αντιμετωπιστούν ακόμη και για έναν άνδρα.
Στο έδαφος, η απόδραση από έναν μαινόμενο άνδρα είναι σχεδόν αδύνατη. Εκεί, οι γροθιές στο πρόσωπο, η παραμόρφωσή του και η πιθανότητα λιποθυμίας από αυτές είναι οδυνηρή πραγματικότητα όπως είναι και οι πολλαπλοί μώλωπες σε όλο το σώμα.
Οι λαβές και ρίψεις δεν πιάνουν καθόλου εύκολα σε αγριεμένους ανθρώπους ειδικά όταν είναι πολύ δυνατότεροι και βαρύτεροι. Κάποιοι θα σας πουν ότι αυτό είναι λάθος και ότι φτιάχτηκαν για να νικούν οι μικρόσωμοι τους μεγαλόσωμους και δυνατότερους. Αυτά όμως είναι σωστά μόνο εν μέρη, διότι η εμπειρία στην εκτέλεσή τους υπό τέτοιες συνθήκες χρειάζεται να είναι δεκαετίες και όχι μερικοί μήνες ή χρονάκια.
Αν ήταν όλα τόσο εύκολα, γιατί δεν έχει αναρωτηθεί κανείς:
«Γιατί υπάρχουν κατηγορίες κιλών σε όλα τα είδη άθλησης βαριάς επαφής;» (πυγμαχία, κικ μπόξ, τζούντο, βραζιλιάνικο ζίου ζίτσου, Κ1, ΜΜΑ κλπ.)
Μήπως είναι επειδή οι άνθρωποι γνωρίζουν καλά ότι οι τραυματισμοί των ελαφρύτερων είναι δεδομένη;
Και εφόσον είναι έτσι, γιατί δεν λένε την αλήθεια στον κόσμο παρά τους πουλάνε ιστορίες της Χαλιμάς και φύκια για μεταξωτές κορδέλες;
Αν προσθέσουμε σε αυτά άλλους πιθανούς παράγοντες όπως, το μη γνώριμο περιβάλλον, το να είναι ο επιτιθέμενος οπλισμένος απειλώντας να χαράξει το πρόσωπο ή να σκοτώσει ή να είναι περισσότεροι από έναν, γίνεται προφανές ότι τίποτα δεν είναι εύκολο ή ευνοϊκό για μια γυναίκα.
Δεν είναι καθόλου σπάνιο γυναίκες να κλείνουν σφικτά τα μάτια τους παρακαλώντας να σταματήσει απλά το κακό που τους συμβαίνει και να φύγουν ζωντανές.
Όπως βλέπουμε, αντίθετα με τα βίντεο, δεν λήγουν όλα αίσια με αυτήν να επικρατεί.
Η πραγματικότητα μιας τέτοιας επίθεσης είναι ότι ο επιτιθέμενος δεν είναι συνεργάσιμος σε τίποτα!
Τα όσα νομίζεις ότι ξέρεις και μπορείς να κάνεις δεν τον συγκινούν καθόλου!
Εσύ δεν έχεις καμία αξία για αυτόν, δεν μετράς για τίποτα!
Είσαι ένα θύμα, ένα τίποτα και θα πάρει αυτό που θέλει επειδή μπορεί!
Εσύ…, τι κάνεις για να μην συμβεί αυτό ποτέ;
Πιάνουν οι τεχνικές αυτοάμυνας των viral video;
Οι πραγματικές επιθέσεις δεν είναι τέλεια χορογραφημένες όπως σε viral βίντεο και, οι επιτιθέμενοι δεν θα ακολουθήσουν «το σενάριο» που κάνει κανείς στον αθλητικό σύλλογο. Υπάρχουν τεκμηριωμένα στοιχεία που υποδηλώνουν ότι αγριεμένοι και αποφασισμένοι άνθρωποι μπορούν συχνά να απορροφήσουν ισχυρά χτυπήματα, ακόμη και σε ευαίσθητες περιοχές (μάτια, μύτη, τραχεία, διάφραγμα γεννητικά όργανα και γόνατα), και μπορεί να συνεχίσουν τις επιθέσεις ανεξάρτητα από τραυματισμούς ή πόνο. Ειδικά αν ρέει άφθονα η αδρεναλίνη τους ή έχουν καταναλώσει ναρκωτικά ή αλκοόλ ή είναι οι ίδιοι έμπειροι σε συμπλοκές του δρόμου. Είναι πολύ πιθανό ότι τα χτυπήματα μπορεί να μην σταματήσουν μια επίθεση, εκτός εάν προκαλούν αβάσταχτο πόνο και ζημιά.
Όλα δείχνουν ότι η ασφάλεια και η αυτοπροστασία είναι σαφώς χρησιμότερες και υπερέχουν ειδικά για μια γυναίκα.
Πως κάνουμε τεχνικές αυτοάμυνας να πιάσουν τόπο;
Ο εξοπλισμός κατάρτισης, οι συνεργαζόμενοι «αντίπαλοι» στα βίντεο επίδειξης και εκμάθησης, στερούνται την κιναισθητική πληροφόρηση (της επίγνωσης της κίνησης τμημάτων του σώματος από τα αισθητήρια όργανα). Αυτά απαιτούνται για την ανάπτυξη δεξιοτήτων αντιμετώπισης πραγματικών καταστάσεων. Εκείνοι που θέλουν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, πρέπει να είναι σε θέση να προσαρμόσουν τεχνικές ανάλογα με τις συνθήκες της επίθεσης. Θα πρέπει επίσης να είναι σε θέση να μεταβαίνουν μεταξύ τεχνικών και να εκτελούν αυτόματα ισχυρές, γρήγορες, απλές, άμεσες και κυρίως αποτελεσματικές αντεπιθέσεις.
Όλα αυτά απαιτούν σεβαστό χρόνο εκμάθησης, εξάσκησης και εναλλαγές με συνεργάτες άνδρες διαφορετικών μεγεθών, ύψους και δυνάμεων. Πρέπει να χρησιμοποιηθούν προοδευτικά ρεαλιστικές (ανάλογα με την πραγματικότητα του δρόμου) μέθοδοι κατάρτισης. Αυτά συμπεριλαμβάνουν ρόλους, προσομοιώσεις και σενάρια βασισμένα στην πραγματικότητα τυχόν επίθεσης του δρόμου. Οι άνθρωποι που εκπαιδεύουν σε αυθεντικά συστήματα αυτοάμυνας χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους. Το κάνουν για να προετοιμάσουν τους ανθρώπους για πιθανά σενάρια μέσα από μήνες ή το πολύ λίγα χρόνια τακτικής, έντονης και διαδραστικής φυσικής προπόνησης, με ικανούς ανθρώπους και γνώστες της βίας του δρόμου.
Τέτοια κατάρτιση είναι στοχευμένη πρώτα στην ασφάλεια, μετά στην αυτοπροστασία και, τέλος, στην αυτοάμυνα και όχι το ανάποδο.
Οι άνθρωποι που εκπαιδεύουν θα πρέπει να διαθέτουν εμπειρίες πραγματικής βίας του δρόμου και όχι αθλητικών αγώνων και τουρνουά. Είναι πολύ διαφορετική η προσέγγιση των τελευταίων διότι στοχεύουν στον αθλητισμό και όχι στη βία του δρόμου.
Τέτοια εκπαίδευση πρέπει να περιλαμβάνει την προετοιμασία του νου, της ψυχοσύνθεσης και του σώματος για άγριες και απρόβλεπτες καταστάσεις. Αυτή η προοδευτική πρακτική τροποποιεί σταδιακά το μυαλό, την ψυχοσύνθεση και το σώμα ενός ατόμου, αναπτύσσοντας συγκεκριμένη νοοτροπία και νοημοσύνη που απέχει πολύ από τα «συνηθισμένα».
Δεν είναι τυχαία τέτοια εκπαίδευση και, δεν βρίσκεται σε viral βίντεο.
Υπάρχουν πλέον πάμπολλα επιστημονικά στοιχεία που δείχνουν ότι η συνεχής εκπαίδευση τέτοιου τύπου για ένα χρονικό διάστημα, έχει τη δύναμη να βελτιώσει τους χρόνους αντίδρασης, την εγρήγορση, την παρατηρητικότητα και τη γνωστική λειτουργία σε ανθρώπους. Ειδικά όσους περνούν την ηλικία των 35-37 όπου όλα αρχίζουν να «επιβραδύνουν».
Το να επενδύει κανείς τόσο μεγάλο μέρος της ζωής του για να τελειοποιήσει τον στόχο να γίνει ικανός ή πρωταθλητής σε κάποιο άθλημα ή τέχνη που πουλιέται και σαν «πολεμική τέχνη» και «αυτοάμυνα» και ότι άλλο, είναι το παράδοξο μόνο των «πολεμικών τεχνών».
Αντιθέτως, ο απώτερος στόχος της αυθεντικής αυτοάμυνας είναι η αποφυγή της αντιπαράθεσης και η ελαχιστοποίηση της βίας.
Αυτή είναι η πρακτικότητα που προσφέρει η αντικειμενικότητα της σωστής σκέψης περί προσωπικής ασφάλειας και αυτοπροστασίας έναντι της βίας. Το γεγονός ότι υπάρχει και μια πιθανότητα να χρειαστεί κανείς και κάποιο σύστημα τακτικών και τεχνικών αυτοάμυνας είναι δευτερεύουσας αξίας. Παρά ταύτα, αν ποτέ χρειαστεί να αμυνθείτε, φροντίστε να έχετε λάβει σοβαρή, ρεαλιστική και σκληρή προπόνηση από σοβαρούς ανθρώπους και όχι βίντεο.