Σε όλες σχεδόν τις υποθέσεις σχολικού bullying, ο θύτης είναι παραγκωνισμένος, είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος της υπόθεσης. Όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στο θύμα. Αυτή η πράξη βίας, ουσιαστικά αντικατοπτρίζει πράξεις βίας που βλέπουμε καθημερινά στον κοινωνικό μας περίγυρο ή απλά ακούμε για αυτές.
Η διαφορά της όμως είναι ιδιαίτερα σημαντική. Περιλαμβάνει ανήλικους και αυτό σημαίνει ότι υπάρχει και ο χρόνος αλλά και η δυνατότητα να αλλάξει η κατάσταση πριν να είναι πολύ αργά. Σε κάθε πράξη bullying, είναι κυρίως η συμπεριφορά του θύματος που εξετάζεται διεξοδικά, όμως ο θύτης είναι εκείνος που καθορίζει την όλη «παράσταση».
Και, όπως ακριβώς συμβαίνει στα περιστατικά βίας ενηλίκων, η μελέτη για τα αίτια που θα οδηγήσουν στην πρόβλεψη και τελικά στην εξάλειψή τους, απαιτεί την υποχρεωτική συνεργασία με τον θύτη και δεν πραγματοποιείται σχεδόν ποτέ.
Ο θύτης, ενδεχομένως άλλο ένα θύμα κακοποίησης, μπορεί να είναι ένας κακοποιός εν τη γενέσει του. Ποιός, όμως θα ασχοληθεί με αυτόν; Ποιός θα προλάβει την δημιουργία ενός ακόμα κακοποιού, πριν να είναι τόσο αργά ώστε η κατάσταση να είναι μη αναστρέψιμη; Όταν αναφερόμαστε στο bullying, ο θύτης αξίζει, επιτέλους, την αμέριστη προσοχή μας.